Αντρες που έγιναν γυναίκες

Η Εϊπριλ Ασλεϊ τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ για την προσφορά της στην ισότητα των δύο φύλων. Πριν από 77 χρόνια, η Εϊπριλ είχε γεννηθεί με το όνομα Τζορτζ. Το ΒΗmagazino συνομίλησε με τέσσερις transexual και παρουσιάζει ιστορίες, γεγονότα και αριθμούς για ένα θέμα που εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού.

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=469124

Η φετινή λίστα της βασίλισσας Ελισάβετ με τις προσωπικότητες που τιμήθηκαν για την προσφορά τους από τη Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν σημαντική. Το φετινό Αδαμάντινο Ιωβηλαίο έδινε στην επίσημη περίσταση επιπλέον βαρύτητα. Δίπλα στις κυρίες των τιμών, το όνομα Εϊπριλ Ασλεϊ στην αρχή δεν έκανε αίσθηση. Το παρελθόν της Dame που είχε την τιμή δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Η Εϊπριλ γεννήθηκε 77 χρόνια πριν με το όνομα Τζορτζ στο Λίβερπουλ, ο πατέρας της ήταν ναύτης και η μητέρα της δούλευε σε εργοστάσιο πυρομαχικών. Οταν ήταν τριών ετών ήξερε πως είναι διαφορετικός. Οταν ήταν 15 προσπάθησε να πάει στο ναυτικό. Οταν ήταν 18 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Το 1960 έγινε η πρώτη βρετανή και όγδοη στον κόσμο που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου στην Καζαμπλάνκα. Αργότερα, έγινε μοντέλο για την «Vogue», γοήτευσε τον Ομάρ Σαρίφ, έκανε παρέα με τον Πίτερ Ο’ Τουλ που χτυπούσε όποιον την κορόιδευε, στην λίστα των φίλων της βρίσκονταν ο Νταλί και ο Πικάσο και το 2005 έπειτα από δικές της πιέσεις για την αλλαγή της νομοθεσίας (Gender Recognition Act), πήρε το νέο της πιστοποιητικό γεννήσεως, όπου είχε καταχωριστεί ως γυναίκα. Η βασίλισσα την τίμησε για την προσφορά της στη μάχη για την ισότητα των transexual με τους άντρες και τις γυναίκες. «Δεν το περίμενα, αλλά ήταν καλό», είπε στα μέσα του Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της βράβευσης.

“Everything popular is wrong”

“Everything popular is wrong” είπε κάποτε ο Oscar Wilde…

Οτιδήποτε γίνεται δημοφιλές είναι λάθος.


Μήπως κάτι τέτοιο ισχύει και στις απόψεις της μάζας περί ηθικής;

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα γραπτό του Νίτσε, κάθε φορά που διαβάζω οτιδήποτε έχει γράψει αυτός ο φιλόσοφος  που άγγιξε την έννοια του υπεράνθρωπου, νιώθω ότι τελικά δεν γνωρίζω και τόσα για την ανθρωπινή φύση. Η κοινωνικοποίηση-Προβατοποίηση που μας έχει επιβληθεί μολύνει και καθυστερεί την εξέλιξη μας σε ραγδαίους ρυθμούς. 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μετατραπεί σε όργανα μαζικής αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης. Η πολιτική ζωή του τόπου θυμίζει παρωδία αποτυχημένης ταινίας με υποχρεωτικό εισιτήριο για την πρώτη σειρά, χωρίς έκπτωση για ανέργους. Τα ενδιαφέροντα του μέσου Έλληνα συναγωνίζονται το επίπεδο της αμοιβάδας σε βιβλίο του Tom Robins.

Εκλέγουμε άρχοντες οι όποιοι καθημερινά εφευρίσκουν νέους τρόπους να καταστέλλουν οποιαδήποτε προσπάθεια εξέλιξης και διαφορετικότητας της σκέψης. Ο codex alimentarius έρχεται να προσθέσει νέα έλλειψη βιταμινών στους είδη ατροφικούς εγκεφάλους, ώστε να είναι ανίκανοι να σκεφτούν δημιουργικά.

Που βρίσκεται σε όλα αυτά ο υπεράνθρωπος;

Έχει φυλακιστεί στο μπουντρούμι της μαζικοποίησης και της έλλειψης φαντασίας.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο σημερινός άνθρωπος με την ηθική;

Η ηθική έχει μετατραπεί σε μια συμφωνία που κάνουν οι πολλοί.

Ο Νίτσε την ονόμαζε “ηθική των δούλων”.

Άλλα ο κόσμος αυτός δεν άλλαξε ποτέ από την πλειοψηφία,

αλλιώς δεν θα χρειαζόταν αλλαγή.

Κάποτε ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε πει

“φεύγω από την Ελλάδα για να γλιτώσω από τους νέο-Έλληνες”.

Εγώ λέω να μείνω για την ώρα. 

Π.

Μήπως είσαι gay και δεν το ξέρεις;

του Γιάννη Δεβετζόγλου

Μία από τις πιο σημαντικές αρχές του δημοσιογραφικού επαγγέλματος είναι η ακριβής διατύπωση. Αν παραφράσεις το παραμικρό, μπορεί άθελά σου να αλλάξεις και όλο το νόημα του ρεπορτάζ σου. Και να ενημερώσεις λάθος το κοινό σου. Να σε διαβάζουν και να καταλαβαίνουν κάτι άλλο. Και επίσης μπορεί να βρεθείς εύκολα αντιμέτωπος με τον νόμο.

Και είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο του επαγγέλματος, σε όποιο μέρος του πλανήτη και άν εργάζεται.

Πόσο μάλλον όταν έχεις να ενημερώσεις τον κόσμο για ασθένειες όπως το AIDS, που μπορεί να τον αφορούν.

The mirror of Lord Patchogue

Written and directed by Elina Panik

Inspired by the novel of Jacques Rigaut,"Lord Patchogue",this short film is an allegory 
about self-imagery and the division of the subject.
Starring Bastian Sierech,Effi Rabsilber,Ines Rabsilber
D.O.P Giorgos Karvelas
Art director Loukia Chouliara

Paul Goodman

Paul Goodman (September 9, 1911 – August 2, 1972) was a novelist, playwright, poet and psychotherapist, although now best known as a social critic, anarchist philosopher, and public intellectual. Though often thought of as a sociologist, he vehemently denied being one in a presentation in the Experimental College at San Francisco State in 1964, and in fact said he could not read sociology because it was too often lifeless. The author of dozens of books including Growing Up Absurd and The Community of Scholars, Goodman was an activist on the pacifist Left in the 1960s and a frequently cited inspiration to the student movement of that decade. A lay therapist for a number of years, he was a co-founder of Gestalt Therapy in the 1940s and '50s.

http://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Goodman_(writer)

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.