Η Βιοπάθεια Του Καρκίνου ( Dr Wilhelm Reich )

Αναρτήθηκε από Ion Maggos // 23 Οκτωβρίου 2012 // TERRAPAPERS //

Αυτό τό βιβλίο είναι ό δεύτερος τόμος τής ’Ανακάλυψης της Όργόνης καί είναι άμεση συνέχεια του πρώτου τόμου, τής Λειτουργίας τού Όργασμοϋ. Άποτελεϊται άπό μιά σειρά άρθρων, πού άναφέρονται στήν άνακάλυψη τής κοσμικής όργονοενέργειας, καί πού πρωτοδημοσιεύτηκαν μεταξύ 1942 καί 1945 στή Διεθνή ‘Εφημερίδα τής Σεξοικονομίας καί τής Όργονικής Έρευνας. Αυτά τά δοκίμια παρουσιάζονται έτσι συγκεντρωμένα, ώστε ή όργονοβιοφυσική νά φανεί σάν μιά λογική συνέ­πεια των άνάλογων παρατηρήσεων, πειραμάτων καί πρακτικών παραδο­χών πάνω στή δουλειά. 

Ό άπροκατάληπτος άναγνώστης θά μπορεί τώρα νά πειστεί πιό εύκολα, απ’ ό,τι μέσα άπό τά μεμονωμένα άρθρα, στά ό­ποια αυτός πού είχε άνακαλύψει τήν όργονοενέργεια έμφανιζόταν πολύ περισσότερο, σάν όργανο τής έπιστημονικής λογικής καί συνέπειας, παρά σάν δημιουργός «νέων θεωριών».

Ό πλούτος τών στοιχείων καί τών πο­ρισμάτων πού καταγράφτηκαν σ’ αύτόν τόν τόμο υπερβαίνει κατά πολύ τίς έφευρετικές ικανότητες τού άνθρώπινου μυαλού. Στή διάρκεια τού προ­τσές τής άνακάλυψης τής κοσμικής όργονοενέργεισς, τό καθήκον μου δέν ήταν νά κατασκευάσω θεωρίες άλλά απλά καί μόνο νά καταγράψω τίς παρατηρήσεις μου μέ προσοχή, συνοχή καί άντικειμενικότητα, νά τίς έπαληθεύσω μέ κατάλληλα πειράματα καί νά οικοδομήσω τίς λογικές γέ­φυρες τής σκέψης άπό ένα πεδίο λειτουργικότητας σ’ ένα άλλο.

Έχω έν μέρει άναθεωρήσει τά άρθρα πού δημοσιεύτηκαν πριν, γιά ν ’ άποφύγω τήν έπανάληψη καί γιά νά παρουσιάσω τά κείμενα μέ χρονολο­γική σειρά. Εχω έπίσης προσθέσει μιά περιγραφή τών λαθών πού πα­ρουσιάζει ή «Θεωρία τών άερο-έγκύστων». ‘Ακόμα, γιά χάρη τού ειδι­κευμένου στήν καρκινική έρευνα, συμπεριλαμβάνεται καί μιά έξέταση πού άποσκοπεΐ νά άποδείξει τή σχέση μεταξύ κλασικής καί όργονομικής καρκινικής έρευνας. Στό συμπέρασμα πού έκτίθεται μετά τά κείμενα τής όργονοφυσικής, υπάρχει ένα σύντομο σημείωμα γιά τήν άπόδειξη τής άτμοσφαιρικής όργονοενέργεισς μέ τή χρήση τού μετρητή Γκάιγκερ- Μύλλερ. Δυστυχώς, δέν ήταν δυνατή μιά άναφορά γιά τήν κατανόηση αύτοΰ τού φαινομένου λόγω χρόνου, άφοΰ δέν άνακαλύφθηκε παρά τό καλοκαίρι του 1947.

‘Ελπίζω και πιστεύω ότι αύτό τό βιβλίο θά είναι προσιτό στόν έπιστημονικά άνεκπαίδευτο άναγνώστη πού έχει ύπ ’ όψη του τίς αρχές τής Επι­στημονικής έρευνας γενικά, καί ιδιαίτερα τής όργονομίας. Τά τμήματα που είναι πολύ τεχνικά μπορούν νό παραλειφθοΰν όπό τέτοιους άνσγνώστες χωρίς νά Εμποδίζεται ή κατανόηση τοϋ συνόλου.

Αύτό τό βιβλίο περιέχει τά άποτελέσματα μιάς δουλειάς, πού έγινε μέσα σέ μιά περίοδο δεκαεφτά χρόνων, μεταξύ 1930 καί 1947. Έχω πε­ριοριστεί στά ούσιώδη, άφοϋ όποιαδήποτε προσπάθεια νά συμπεριλάβω όλες τίς λεπτομέρειες θά έκανε αύτό τό βιβλιό άδύνστο νά διαβαστεί, θό ύπάρξει άρκετή εύκαιρία σέ άλλα πλαίσια νά δώσουμε όποιαδήποτε ση­μαντική πληροφορία πού παραλείπεται έδώ.

ΕΪναι λυπηρό, άλλά μπορούμε νά καταλάβουμε ότι αύτό τό βιβλίο δέ μπορεί νά προσφέρει κάποια πλήρη άναφορά. Υπάρχουν άκόμα πολλά κενά στήν όργονική έρευνα, όπως συμβαίνει πάντα μέ τήν άντικειμενική φυσική έπιστήμη. Δέν παρέχει οΰτε “σύστημα σκέψης” ούτε μιά νέα «φι­λοσοφία τής φύσης», άλλά άπλώς νέα δεδομένα καί μερικές νέες συσχε­τίσεις άνάμεσα στά γνωστά δεδομένα, ατό μέτρο πού έχουν μέχρι τώρα έπαληθευτεϊ. ’Εκεί πού Εξακολουθούν νό ύπάρχουν άβεβαιότητες, έχω κάνει κατάλληλες σημειώσεις.

Ή σημερινή όργονική έρευνα είναι πολύ πιό προχωρημένη άπ’ αύτό τό βιβλίο. Ή παρουσίαση τών όργονομετρικών άποτελεσμάτων των τε­λευταίων χρόνων θά πρέπει μάλλον νό άναβληθεΐ γιά άργότερα. ’Επιπλέον, πρέπει να άναβληθεΐ καί μιά συστηματική έκθεση τής τεχνικής με­θοδολογίας τής λειτουργικής σκέψης, πού είναι θεμελιακή γιά κάθε μας παρατήρηση, πείραμα ή συμπέρασμα.

Ή παράλειψη δέν είναι καί πολύ εύχάριστη άλλά δέν μπορούμε νά τήν άποφύγουμε. Στή διάρκεια των τε­λευταίων δώδεκα χρόνων, έχει γίνει φανερό ότι οί βιολόγοι καί oι φυσι­κοί, ή δέν τήν καταλαβαίνουν, ή παρεξηγοϋν τήν όργονική έρευνα, έπειδή δέν μπορούν νό άντιληφθούν τά νέα δεδομένα από τήν άποψη τού Ενερ­γειακού λειτουργισμού, καί άντίθετα προσπαθούν νά τά κατανοήσουν μέ τή βοήθεια των παραδοσιακών, μηχανιστικών μεθόδων σκέψης. Πράγμα πού είναι άδύνατο.

Ό βακτηριολόγος, γιά παράδειγμα, άντιλαμβάνεται τούς σταφυλόκοκκους σάν στατικούς σχηματισμούς, σχήματος σφαιρι­κού ή όβόλ, περίπου 0,8 τοϋ μικρού σέ μέγεθος, πού άντιδρούν μέ μπλέ χρώμα στή χρώση κατά Γκράμ καί διαταγμένους σέ σωρούς. Αύτά τό χα­ρακτηριστικά είναι σημαντικά γιά τήν όργονοβιοφυσική, άλλά δέν άποτελοΰν τήν ουσία τών γεγονότων. Τό ίδιο τό όνομα δέν λέει τίποτε γιό τήν καταγωγή, τή λειτουργία, καί θέση τών μπλέ κόκκων στή φύση. Αύτό πού ό βακτηριολόγος όνομάζει «σταφυλόκοκκο» εϊναι, γιά τήν όργονοφυσική, μιά μικρή Ενεργειακή κύστη από προτσές τού έκφυλισμού. Ή όργονοβιοφυσική έρευνα τήν προέλευση τού σταφυλόκοκκου άπό άλλες μορ­φές ζωής καί μελετά τίς μετατροπές τής μορφής τους. ‘Εξετάζει τούς στα­φυλόκοκκους σέ σύνδεση μέ τά προτσές τής συνολικής βιολογικής Ενέρ­γειας τού όργανισμού καί τά παράγει πειραματικά μέσα άπό προτσές έκφυλισμοΰ των βιόντων, κυττάρων, κτλ.

‘Αναφέρω αύτό τό παράδειγμα σάν ένδειξη, καί μόνο σάν ένδειξη, τοΰ γιατί τά γεγονότα τής όργονομίας δέν μπορούν νά γίνουν κατανοητά άν χρησιμοποιήσουμε κλασικές μηχανιστικές καί χημικές μεθόδους καί τοΰ γιατί μιά συστηματική έκθεσή των τεχνικών σκέψης καί των μεθό­δων τής όργονομίας, είναι τόσο σημαντική γιά μιά κατανόηση τής όργονοενέργειας. ‘Αλλά πρέπει νά περιοριστώ καί μπορώ μόνο νά έλπίζω ότι τά στοιχεία καί οί λειτουργίες πού παρουσιάζονται θά μιλήσουν άπό μόνα τους, άκόμα κι άν φανούν νέα καί παράξενα στούς βακτηριολόγους, βιο­λόγους καί τούς ειδικούς τής ιατρικής, πού έχουν έκπαιδευτεϊ μέ τόν κλα­σικό τρόπο.

Τό φυσικά προτσές πού έξετάζονται έδώ δέν θά γίνουν εύκολα κατα­νοητά χωρίς γνώση τής βιοφυσικής λειτουργίας τοΰ όργασμοΰ. Όπως άκριβώς ό μελετητής των ζωικών ειδών θά πρέπει νά έχει έπαρκή γνώση γεωλογίας, ό έπιστήμονας πού έπιθυμεί νά έρευνήσει τήν κοσμική όργονοενέργεια πρέπει νά έχει άκριβή γνώση πάνω στή λειτουργία τού όργασμοΰ. Ή άλλη άπαίτηση γιά τόν παρατηρητή, πού έργάζεται μέ τήν όργονοενέργεια, ότι δηλ. οί όργανικές του αισθήσεις πρέπει νά είναι σχετικά ανεμπόδιστες, μπορεί μόνο ν’ άναφερθεΐ, χωρίς νά τήν υποστηρίξουμε.

‘Αλλά είναι σαφές βεβαίως, ὀτι ή συγκινησιακή δομή τοΰ φυσικού έπιστήμονα θά χρωματίσει τίς παρατηρήσεις του καί τή σκέψη του καί έπομένως, οί όργανικές του αισθήσεις είναι ένα έργαλεϊο τής δουλειάς του. Αυτό Ισχύει τόσο γιά μένα όσο καί γιά όποιονδήποτε άλλον δουλεύει, μέ τίς όργονοτικές φυσικές λειτουργίες. Φυσικά πρέπει νά έφαρμόσουμε τό πείραμα γιά νά έπιβεβαιώσουμε ή ν’ άνασκευάσουμε τίς παρατηρήσεις καί τίς πρακτικές παραδοχές. ‘Αλλά ό τρόπος τής σύλληψης καί τής έκτέλεσης των πειραμάτων έξαρταται άπό τίς όργανικές αισθήσεις τοΰ έρευνητή.

Έδώ οι αισθητηριακές άντιλήψεις καί οί όργανικές αισθήσεις, άποτελούν άποφασιστικούς παράγοντες. Είναι λάθος νά πιστεύουμε ότι άπό μόνα τους τα πειράματα μπορούν νά διαφωτίσουν τίς καταστάσεις. Πάντοτε ό ζωντανός, αισθανόμενος καί σκεπτόμενος όργανισμός εϊν’ αύτός πού έξερευνά, πειραματίζεται καί άντλεϊ τά συμπεράσματά του. Άρκοΰν αύτά γιά τό πλατύ, δύσκολο θέμα τής τεχνικής τής λειτουργικής σκέψης, μιά περιοχή μελέτης πού άπλώς θίγεται σ’ αύτό τό βιβλίο.

Τό θέμα μας είναι πολύ σοβαρό, μέ άποφασιστικές συνέπειες γιό τή φυσική έπιστήμη. Έχω πλήρη συνείδηση αύτοϋ τοϋ γεγονότος άπό τήν άρχή. Γι’ αύτό τό λόγο, πάντα άφηνα νά περάσουν άρκετά χρόνια προτού υποβάλλω μιά νέα παρατήρηση ή ένα άσυνήθιστο πείραμα στήν κοινή κριτική. «Εχω σάν κανόνα νά μήν άνακοινώνω κανένα νέο γεγονός πριν νά έχει έπαληθευτεί μέ πρόσθετες άνακαλύψεις.

Ζητώ άπό τόν προσεκτι­κό άναγνώστη νά πιστέψει ότι δέν έχω έπενδύσει τό προσωπικό μου ει­σόδημα άπό τό 1933, περισσότερο άπό 100.000 $, στήν έρευνά μου, μόνο γιό χάρη κάποιας «ψευδαίσθηση» ή άπλώς γιό μιά «ιδέα», ή μόνο γιά διασκέδαση. Άντίθετα, πολλοί άνθρωποι παραδέχονται ότι ή όργονική έρευνα έχει άνατρέψει άρκετές παλιές καί λαθεμένες ιδέες γύρω άπό τή φύση. Πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν ήδη ότι τά άκαμπτα όρια άνάμεσα στίς ειδικευμένες έπιστήμες έχουν καταρρεύσει στήν όργονομία.

Κάθε άτομο πού δουλεύει μέ τήν κοσμική όργονοενέργεια πρέπει νά έχει έπαρκεΐς γνώσεις γύρω άπό τή βιολογία, ιατρική, κοινων/ολογία, φυσική άστρονομία, γιά νά καταλάβει τις όργονικές λειτουργίες στούς ποικίλους χώρους τους. Ή φύση δέ γνωρίζει κανένα όριο άνάμεσα στίς ειδικευμέ­νες λειτουργίες. Ή δική μου άφετηρία ήταν ή βιοψυχιατρική. Ή γνώση τών ανθρώπινων συγκινήσεων διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στήν όργονική έρευνα όχι μόνο στή κατανόηση τών βασικών λειτουργιών τής όργονοενέργειας άλλά ιδιαίτερα στήν κατανόηση τών άνθρώπινων άντιδράσεων ώς πρός τήν ϋπαρξη μιάς συμπαντικής κοσμικής ένέργειας πού, στό πεδίο τής ζωής, λειτουργεί σάν «βιολογική ένέργεια», σάν ένέργεια τών συγκινήσεών μας. Πράγμα πού σίγουρα παρουσιάζει σοβαρότατες συνέπειες.

‘Εφόσον ή έρευνά μου γιά τίς ουσιαστικές βιολογικές λειτουργίες τής όργονοενέργειας έχει γίνει άναφορικά μέ τή βιοπάθεια τού καρκίνου, ή άσθένεια αύτή άποτελεΐ εύνόητα τόν όμφαλό τής όργονομικής θέσης μέ τή μορφή πού παρουσιάζεται έδώ. Μπορεΐ νά θεωρηθεί θρίαμβος γιά τό χώρο τής βιοψυχιατρικής αύτό άκριβώς τό γεγονός ότι άνοιξε τό δρόμο γιά τή κατανόηση τής βιολογικής ένέργειας του κυττάρου. Αύτή ή κατα­νόηση, μέ τή σειρά της, κατέληξε στήν άνακάλυψη τής άτμοσφαιρικής όργονοενέργειας. Ή διαδικασία αύτή θά άποκαλυφθεϊ μέ άρκετά λογικά τρόπο χάρη στίς περιγραφές πού άκολουθοΰν. Μιά πρόσθετη ικανοποίη­ση μας προσφέρει τό γεγονός ότι Ιδιαίτερα ό σεξοικονομικός κλάδος τής βιοψυχιατρικής κατάφερε νά έπιλύσει τό αίνιγμα τοϋ καρκίνου καί δη­μιούργησε έλπίδες γιά μιά πιθανή μέθοδο πρόληψής του.

Κάνοντας τέτοιες δηλώσεις, άναλαμβάνω τρομερή εύθύνη. Άλλά δέ μπορώ νά τήν άποφύγω άν θέλω νά μεταδώσω στόν άναγνώστη τήν αίσθηση τής σπουδαιότητας τού θέματος του βιβλίου, που άπό μόνο του απαιτεί μιά συνετή καί κριτική έκτίμηση των γεγονότων καί τών ισχυρι­σμών μου. Παρουσιάζω μιά σύντομη περίληψη:

Ό καρκίνος, πού ό ούσιαστικός του μηχανισμός συνίσταται σέ μιά σταδιακή συρρίκνωση του αυτόνομου συστήματος, γίνεται εύκολα, κατα­νοητός μόλις ξεπεράσει κανείς τήν ψυχολογική του αντίσταση άπέναντι στήν κατανόηση τών ακόλουθων γεγονότων σάν ένα ένιαίο σύνολο:

1. Πρέπει νά εγκαταλείψουμε τή θεωρία τών άερο-έγκύστων καί ν’ άναγνωρίσουμε τήν «ενδογενή μόλυνση».

2. Πρέπει νά εξετάσουμε πλήρως τό ρόλο τών συγκινήσεων στίς όργανικές άσθένειες.

3. Πρέπει νά παραδεχτούμε τήν άνάπτυξη μιας ζωντανής, αυθόρ­μητα κινούμενης ούσίας άπό άλλες ζωντανές ουσίες ή άκόμη καί μή-ζωντανές, καί άπό όργονοενέργεια πού είναι άνεξάρτητη μά­ζα. Μ άλλα λόγια, όταν άσχολούμαστε μέ τόν καρκίνο άντιμετωπίζουμε άμεσα τό πρόβλημα τής βιογένεσης.

4. Είναι επιτακτικό, στή δουλειά μας πάνω στόν καρκίνο, νά τοπο­θετήσουμε τή σεξουαλική παθολογία, πού γενικά τή μισούν καί τήν άποφεύγουν, στό έπίκεντρο τών ιατρικών μας προσπα­θειών.

5. Αν πρέπει νά κατανοήσουμε τόν καρκίνο μέ απλό τρόπο, πρέπει τελικά νά άναγνωρίσουμε τήν ύπαρξη μιας βασικά νέας, Κοσμι­κής Ενέργειας, πού υπάρχει παντού καί πού υπακούει σέ λειτουργικούς μάλλον, παρά μηχανιστικούς νόμους. Έχω όνομάσει αυτήν τήν Ενέργεια Οργόνη.

Όποιοδήποτε άπ’ αυτά τό πέντε σημεία είναι άρκετό γιά νά προκαλέσει ένα προβληματισμό στό σοβαρό φυσικό Επιστήμονα. Βεβαιώνω τόν άναγνώστη, όμως, ότι περίμενα πολλά χρόνια πρίν νά τολμήσω νά άποκαλύψω σέ άλλους τόν πλούτο τών νεοευρεθέντων γεγονότων καί τήν εφαρμογή τους. Ό Δρ. Γουώλτερ Χόπ μοΰ έγραψε κάποτε, πολύ σωστά, ότι ή μεγαλύτερη δυσκολία μέ τό έργο μου ήταν ότι είχαν άνακαλυφτεί πάρα πολλά.

Στή σοβαρή επιστημονική έρευνα υπάρχει ή ύποχρέωση νά παραδέ­χεσαι τα γεγονότα άκόμα κι άν διακινδυνεύεις τό κεφάλι σου. Ούτε μπο­ρούσα ούτε μοΰ φαινόταν σωστό νά άποφύγω αυτή τήν ύποχρέωση άν έπρεπε νά φανώ δίκαιος στά στοιχεία πού άνακαλύφθηκαν. Μέ τόν και­ρό, ή τρομακτική σημασία αυτών τών στοιχείων άρχισε νά μέ τρομάζει λιγώτερο. Πιστεύω πώς οι νέες μου άνακαλύψεις θ’ άρχίσουν νά φοβίζουν λιγώτερο τόν άναγνώστη πού έχει άνοικτό πεδίο σκέψης, όταν θά έξετάσει τά έξης:

1. Ή δουλειά στήν ιατρική καί τή βασική έρευνα διευκολύνεται πάρα πολύ άπό τό ξεπέρασμα των έντονων όρίων πού έχουν τοποθετηθεί ανά­μεσα οτίς ειδικότητες τής φυσικής έπιστήμης. Παρά τήν άπειρη ποικιλία της, ή φύση είναι βασικά ένα ένοποιημένο σύνολο. Ή ένότητα καί ή άπλότητα πού κρύβονται πίσω άπό τή φύση άποκαλύπτονται όταν δου­λεύουμε μέ τίς όργονικές λειτουργίες. Ή δίκιά μου πεποίθηση είναι ότι ή όργονοενέργεια είναι πολύ λιγώτερο φοβερή καί πολύπλοκη άπό τίς άλ­λες μορφές ένέργειας, πού μπορούν νά έκμηδενίσουν όλόκλήρες πόλεις.

2. Όσο πιό γνώριμος γίνεται κανείς μέ τίς όργονικές λειτουργίες τό­σο πιό πολύ «σά στό σπίτι του» αισθάνεται μαζί τους. Π.χ., ή κατανόηση πού δίνει αύτή ή δουλειά άνακουφίζει τή συνεχή πίεση πού νιώθει κα­νείς, χωρίς νά έχει γνώση τής βιολογικής ένέργειας, όταν δουλεύει μέ καρκινοπαθείς. Μετά άπό μερικά χρόνια, άφοϋ έχεις συνηθίσει νά χρησι­μοποιείς αύτή τή γνώση, δέν μπορείς νά διανοηθείς πώς ήταν κάποτε δυνατό νά τά βγάλεις πέρα χωρίς αύτήν. Οί χορειακές κινήσεις καί ή έπιληπτική κατάληψη χάνουν τό μυστήριό τους. Οί διαδικασίες γίνονται άπλές καί καθαρές. ( …κι έτσι δεν υπάρχει κανένα μυστήριο στο γιατί υπάρχουνΓυναίκες που Αγαπούν τους Ψυχοπαθείς. γιατί και πως λειτουργούν οι Οργανικές Πύλες. Υπάρχουν Δύο Φυλές Ανθρώπων. Ξεχώρισε τους, Αναγνώρισε τους, Χειρίσου τους. και τι κάνουν οιΟργονίτες, Η Ενεργειακή Δύναμη )

3. Μαθαίνει κανείς πώς ν’ άντιμετωπιζει πιό εύκολα τόν άνθρώπινο παραλογισμό, πώς νά καταλαβαίνει καλύτερα τί συμβαίνει στό έσωτερικό των άνθρώπων, πού πέφτουν θύματα του μυστικισμοΰ ή τής συγκινησια­κής πανούκλας.

4. Επιπλέον, είναι μεγάλη άνακούφιση, καί δέν πρέπει νά ύποτιμήσουμε, τό γεγονός ότι μπορείς νά έχεις βαθύτερη καί πληρέστερη κα­τανόηση τών θρησκευόμενων άνθρώπων, έπειδή ξέρεις ότι ύπάρχει μιά κοσμική ένέργεια, πού βρίσκεται παντού καί πού έμποτίζει τά πάντα (ό «αιθέρας» τοΰ Νεύτονα, ό «θεός» όλων τών έποχών καί τών άνθρώπων) καί πού μπορεί νά βιωθεΐ, νά ιδωθεί καί νά μετρηθεί μέ τό θερμόμετρο, τό ήλεκτροσκόπιο καί τό μετρητή Γκάιγκερ-Μύλερ.

5. Τελικά, άποτελεϊ άνακούφιση νά μπορείς νά δώσεις ένα συγκεκρι­μένο νόημα στόν ιατρικό όρο «προδιάθεση». ’Αποτελεί άνακούφιση νά καταλαβαίνεις γιατί ένας άνθρωπος ύποφέρει συνεχώς άπό κρυολόγημα καί ένας άλλος ποτέ· γιατί μόνο όρισμένα άτομα ύποκύπτουν σέ έπιδημίες καί άλλα όχι, γιατί ένας άνθρωπος πεθαίνει άπό καρκίνο ή άγγειακή ύπερένταση καί ένας άλλος όχι’ καί τί διακρίνει βιολογικά ένα ζωηρό παι­δί άπό ένα νωθρό.

Μέ λίγα λόγια, ή διαφώτιση πού άπορρέει άπό τή γνώση τής όργονοενέργειας άντισταθμίζει μέ τό παραπάνω τό φόβο πού βιώνεται όταν άποκαλύπτονται τά μεγάλα μυστήρια τής φύσης. (επίσης προτείνω να διαβάσεις την εξέλιξη της εργασίας του Ραιχ Οργονίτες, Η Ενεργειακή Δύναμη όπως και το κλασικό πλέον άρθρο Η μηχανιστική σεξουαλική ζωή )

Θέλω νά τελειώσω μέ μερικά σχόλια πού άπευθύνονται σ’ έκείνους τούς συνεργάτες, πού έχουν κάνει τήν έρευνα καί τήν πρακτική έφαρμογή τής κοσμικής όργονοενέργειας έργο τής ζωής τους. Ό έπαναστατικός χαρακτήρας τής δουλειάς μας, μάς άναγκάζει νά υιοθετήσουμε όρισμένα νέα πρότυπα συμπεριφοράς ώς πρός τόν περι­βάλλοντα κόσμο μας καί νά έγκσταλείψουμε όρισμένες άπό τίς συνηθι­σμένες μεθόδους άντιμετώπισής του προκειμένου νά άναλάβουμε τίς ευθύνες μας σάν όργονοερευνητές. Δέν πρόκειται γιά τήν έξυπηρέτηση τοϋ προσωπικού μας συμφέροντος, άλλά μάλλον γιά τήν έπίτευξη τής άναγνώρισης τής όργονοενέργειας, πράγμα πού έξυπηρετεΐ σαφώς τό κοινά συμφέρον αυτό μέ ώθεΐ νά κάνω τίς έπόμενες παρατηρήσεις:

Στίς σχέσεις μας μέ τούς έπαγγελματίες συνεργάτες άντιμετωπίζουμε κάποια έντονη έχθρότητα, άκόμα κι έπικίνδυνες έπιθέσεις ένάντια στήν προσωπική καί έπαγγελματική μας άκεραιότητα. Σάν ψυχίατροι, κατανοούμε τήν άνορθόλογη φύση τής έχθρότητας καί των έπιθέσεων καί άναγνωρίζουμε τίς άληθινές πηγές τους. Δέν έχουν τίποτα κοινό μέ τόν προσωπικό χαρακτήρα τοϋ ένός ή τού άλλου όργονο-ερευνητή ή όργονο-θεραπευτή καί συνεπώς άντιμετωπίζονται μέ γνωστό τρόπο, τόσο άπό μένα, όσο κι άπό τούς άλλους πού ζοϋν καί έργάζονται μακρυά άπό τό έραγαστήριό μου.

Στό κοινό, δέν μπορούμε νά χρησιμοποιήσουμε τή γνώση μας γιά τό κίνητρα τής άνορθόλογης συμπεριφοράς άπευθυνόμενοι προ­σωπικά μέ όποιοδήποτε τρόπο, μέ λίγα λόγια δέν μπορούμε νά πούμε σ’ ένα φυσικό πού άπορρίπτει νευρωτικά τίς λειτουργίες τής όργονοενέργεισς ποιό είναι τό πραγματικό κίνητρο πού κρύβεται πίσω άπό τίς κρίσεις του. Μόνο γενικά μπορούμε νά θίξουμε αύτό τό κίνητρα δέν μπορούμε ποτέ νά κάνουμε προσωπικές κρίσεις γιά συγκεκριμένα άτομα.

Τό μόνο πράγμα πού μπορούμε νά κάνουμε μέ καθαρή συνείδηση είναι νά άναρωτηθοΰμε άν μιά όρισμένη έπίθεση είναι λογική ή παράλογη. Δέν θά έ­πρεπε ποτέ νά άποκρινόμσστε σέ παράλογες έπιθέσεις. Ή ανταπόδοσή μας παίρνει τή μορφή τής άποκάλυψης τοϋ παραλογισμοϋ στήν άνθρώπινη συμπεριφορά. Τό μεγαλύτερο μέρος αύτών τών έπιθέσεων θά περά­σει μέ τό χρόνο, άκόμα κι άν περιστασιακά φαίνονται έπικίνδυνες. ‘Έχου­με πλήρη συνείδηση τοϋ γεγονότος ότι ό μέσος άνθρωπος σήμερα δέν φοβάται τίποτε όσο τή γνώση τής βιολογικής του φύσης, ταυτόχρονα, ό πιό μεγάλος του πόθος είναι ή έκπλήρωση αύτής τής βιολογικής του φύ­σης. Καί ό φόβος τής γνώσης καί ό πόθος τής έκπλήρωσης, είναι πράγμα­τα πού τ’ άντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα. Πρέπει γι’ αύτό νά προσπα­θούμε νά βρίσκουμε τό λογικό μέσα στό παράλογο καί νά έπιχειρούμε νά τό κατανοήσουμε καί νά τό άποκαλύψουμε χωρίς μίσος ή άγανάκτηση. ( Διάβασε επίσης Αιθέρας vs Σχετικότητα και orgonites )

Μέ τόν καιρό, θά έπικρατήσει τό λογικό. Δυστυχώς όμως, είμαι άνίκανος νά δώσω όποιαδήποτε συμβουλή γιά τό πώς μπορεί κανείς νά προστατέ­ψει τόν έαυτό του άπό τό είδος έκείνο τού παραλογισμού πού αποτελεϊ απειλή γιά τή ζωή. Τόσο τά δικαστήρια όσο καί οί βρισιές είναι άχρηστα στήν προκειμένη περίπτωση.

‘Ωστόσο υπάρχει ένας άποδειγμένος τρόπος νά κάνεις καί τούς ειδι­κευμένους καί τούς άνιδείκευτους νά άντιδράσουν λογικά: Μην καταφύγεις σέ καμιά άρχή όσον άφορά τά θέματα όργονικής έρευνας, άν αύτός πού κάνει κριτική δέν μπορεϊ ν’ άποδείξει ότι γνωρίζει λεπτομερειακά τίς δημοσιεύσεις καί τίς άνακαλύψεις μας γιά μεγάλη χρονική περίοδο. Ή έπιστήμη μας μπορεί νό κριθεί μόνο άπό τή σκοπιά τών προτάσεων, μεθό­δων καί τεχνικών σκέψης καί άπό κανένα άλλο. Αύτός είναι ένας αύστηρός κανόνας στίς έπιστημονικές σχέσεις, πού τηρείται όπουδήποτε γίνε­ται έπιστημονική έρευνα. Περιμένουμε καί καλοσωρίζουμε τήν κριτική, άλλό μόνο τήν καλοπροαίρετη.

Επομένως, άν ένας σεξουαλικά έγκρατής, κρατικός ψυχίατρος, ή ένας «τελματωμένος» είδικός καρκινολόγος ή άκόμα ένας “έλεύθερος σκο­πευτής συγγραφέας” τολμάει νά κατακρίνει τή δουλειά μας, έπειδή είτε δέν τήν καταλαβαίνει, είτε τήν παίρνει προσωπικά, είτε θρυμματίζει τήν είκόνα του γιά τόν κόσμο, είτε άπειλεϊ τό πολιτικό του κόμμα, άπαντάμε μέ σιωπή. Άρνούμαστέ νό άναμιχτοΰμε σέ μιά παράλογη συζήτηση ή διαμάχη, θά ήθελα νά τονίσω αύτόν τόν κανόνα· έχει άποδειχτει πολύ χρήσιμος. (κι εμείς εδώ στο terrapapers και στο orgonodrome τον τηρούμε απαραβίαστα)

Συνηθίζεται όταν κάποιος έχει κάνει μιά άνακάλυψη νά προσπαθεί νά τήν έγκρίνει κάποια «αυθεντία», να ταπεινώνεται καί νά χρησιμοποιεί τέ­χνασμα καί ΰπουλη τακτική γιά να έξασφαλίσει τήν άναγνώρισή της. Συ­νήθως γίνεται καί μιά προσπάθεια γιά νά κερδίσει δημοτικότητα στίς έφημερίδες όσο τό δυνατό γρηγορώτερα. Τέτοιες δραστηριότητες δέν άρμόζουν σ’ άνθρώπους σάν κι έμάς, πού ή έργασία τους είναι ύπερβολικά σοβαρή. Άν έργαστούμε τίμια καί μέ συνείδηση, παραμένοντας έπίμονα στό δεδομένα στοιχεία καί μή υποχωρώντας στόν πειρασμό ένός συμβι­βασμού ώς πρός ούσιώδη κεφάλαια όπως ή λειτουργία του όργασμοΰ, τότε. άργά ή γρήγορα, θά κερδίσουμε τήν έμπιστοσύνη του κοινού. Λίγα πράγματα χρειάζεται τόσο πολύ ό κόσμος καί τόσο γρήγορα, όσο ή γνώ­ση τών όργονικών λειτουργιών, μέσα καί έξω άπό τόν όργανισμό.

Δέν μποροϋμε νό παραδεχτούμε καμιά αυθεντία, στα ζητήματα πού άφοροϋν τήν όργονοενέργεια, γιατί δέν υπάρχει καμιά άποδειγμένη αυ­θεντία. Καί όμως πρέπει νά άποδώσουμε εύθύνες. Ένα νοσοκομείο πού άσχολείται μέ άνθρώπους πού έχουν καρκίνο έχει, χωρίς συζήτηση, τήν ευθύνη νά δουλέψει μέ όργοvoενέργεια. Κάθε μεμονωμένος γιατρός, πού έχει δεί τά θεραπευτικά άποτελέσματα τής όργονοενέργειας έχει ευ­θύνη νά υποστηρίξει έπαγγελματικά αυτά τά δεδομένα καί νά μήν τά άγνοήσει ή νά περιμένει τή γνώμη τών «άρχών». Είναι ευθύνη κάθε άτόμου πού έχει άπολαύσει τά θεραπευτικά άποτελέσματα τής όργονοενέργειας, νά βοηθήσει τό συνάνθρωπό του, όποτε είναι δυνατό. «Ένας συγγραφέας έχει άναμφισβήτητη ευθύνη νά μήν έμποδίσει τή χρήση τών σωτήριων γιά τή ζωή άποτελεσμάτων τής όργονοενέργειας μέ σκανδα­λώδη, αισθησιακά άρθρα έφημερίδων.

Πρέπει νά τόν κάνουμε νά συνει­δητοποιήσει πώς ότσν κάνει άγκιτάτσια ( Προπαγάνδα – Αγκιτάτσια ) έναντίον μας, έμμεσα σκοτώνει άνθρώπους. Τελικά, είναι ευθύνη τής κυβέρνησης τού ένός ή τοΰ άλλου κράτους νά άποφασίσει άν, και πόσο γρήγορα, πρέπει νά μπει σέ κοινή χρήση ή κοσμική όργονοενέργεια, στό πλατύ κοινό. ‘Εμείς κάνουμε τό καθήκον μας μέ κάθε τρόπο καί στό μέτρο πού μπορούμε. Δουλεύουμε σκληρά, έδώ καί πολλά χρόνια. Θυσιάζουμε άνεση καί χρήματα. Προσπα­θούμε όσο πιό σκληρά γίνεται νά είμαστε τίμιοι καί άξιοπρεπείς. Κάνουμε γνωστά τά άποτελέσματά μας παίρνοντας όλη τήν ευθύνη. Δέν υπάρχει τίποτα περισσότερο νά κάνουμε. Τά υπόλοιπα μένουν στό κοινό. «Ένα κοινό πού άνέχετσι τή δημοσίευση συκοφαντιών, άνακριβειών καί δια­στρεβλώσεων κάνει κακό στόν έαυτό του καί όχι στόν έναν ή τόν άλλον όργονοθεραπευτή. Θάθελα νά μήν χρειαζόταν νά πώ αύτά τά πράγματα, άλλά είναι καθήκον μου νά μήν τά άποσιωπήσω.

Ταυτόχρονα, πρέπει νά καταλάβουμε ότι ό κόσμος τής σοβαρής φυ­σικής έπιστήμης χρειάζεται άρκετό χρόνο γιά νά προσανατολιστεί στό χώρο μας, πού περιέχει τόσα πολλά νέα πράγματα. Ή άνθρώπινη ευημε­ρία υποσκάπτεται άπό τό γεγονός ότι οί άσχετοι καί άναρμόδιοι μπορούν τόσο γρήγορα καί εύκολα νά βρίσκουν μιά διέξοδο γιά τά άρθρα πού γρά­φουν, τό πολιτικό μας προτσές κάνει τή δημοσίευση ένός πομπώδους άρ­θρου πολύ πιό εύκολο άπό τή δημοσίευση ζωτικά σπουδαίων γεγονό­των. Φυσικά, είν’ άλήθεια, ότι τά σημαντικά γεγονότα άναπτύσσονται πιό άποτελεσμστικά καί πιό γρήγορα όταν συγκρούονται μέ τίς παράλογες άνθρώπινες άντιδράσεις. ‘Αλλά είναι δυσάρεστο, ότι, σε κοινωνικό έπίπεδο γιά νά γίνει έντελώς, άποδεκτό τό λογικό, χρειάζεται χρόνος — πάρα πολύ χρόνος!

Θά ήθελα νά ευχαριστήσω όλους έκείνους τούς φίλους, πού μέ βοή­θησαν στή διάρκεια τών δύσκολων χρόνων, νά οικοδομήσω τό πλαίσιο πού περιγράφει αυτό τό βιβλίο, θά μπορούσα νά κάνω ένα κατάλογο άπό πολλά σπουδαία όνόματα, άλλά έκείνοι πού έχουν πάρει μέρος στό έργο μου θά καταλάβουν γιατί δέν τούς άναφέρω έδώ. Μερικρί άπό τούς στενους φίλους καί συνεργάτες μου μέ συμβούλεψαν νά μήν άκολουθήσω αύτό τό συνήθειο, γιά τόν ίδιο λόγο.

Θάπρεπε να ήταν φανερό άπό τίς δημοσιεύσεις μου, ότι ξέρω πολύ καλά τί χρωστάω στούς πιονιέρους τής φυσικής έπιστήμης, πού χωρίς τις προσεχτικές τους προσπάθειες, ή άνακάλυψη τής κοσμικής όργονοενέργειας θά ήταν άδύνατη. Έχω συνεχώς τονίσει τήν συνέχεια καί τήν άλληλεξάρτηση όλων των κλάδων τής ζωτικά σπουδαίας έπιστημονικής δου­λειάς. ‘Επιπλέον, πρέπει νά δώσω έμφαση ατό γεγονός ότι ό πλούτος τού ύλικού πού έχει μαζευτεί, μαζί μέ τίς φιλόπονες προσπάθειες τής μηχανι­στικής έρευνας γιά τόν καρκίνο ήταν άπσραίτητος γιά τή νέα μου κατα­νόηση τής βιοπάθειάς του, παρά τό γεγονός ότι, ή όργονομική θεωρία τοΰ καρκίνου διαφέρει κατά πολύ άπό τήν κλασική θεωρία καί τήν διαψεύδει άκόμα, σέ πολλές λεπτομέρειες. Πολλοί ειδικοί πάνω στόν καρκί­νο ξέρουν ήδη ότι τό πρόβλημα τοΰ καρκίνου είναι λυμένο καί ότι ή λύση του άπαιτοΰσε τήν ανακάλυψη τής όργονοενέργειας καί τής έπεξήγησης τής βιογένέσης.

Άπ’ τήν άλλη μεριά, όρισμένοι αστήριχτοι ισχυρισμοί, γιά προτεραιό­τητα στό χώρο τής ψυχοσωματικής ιατρικής, πού προβλήθηκαν μετά τή Λειτουργία τοΰ Όργασμοϋ (1942) πρέπει ν’ όπορριφτοΰν. Σάν βάση γιά τήν κατανόηση τών ψυχοσωματικών διαταραχών, ή θεωρία τοΰ όργασμοϋ είναι πολύ παλιότερη (1923) άπό όποιαδήποτε άλλη άντίληψη, πού πηγάζει άπό τήν ψυχανάλυση. Αν ή λειτουργία τοΰ όργασμοϋ, τό κεντρι­κό πρόβλημα τών ψυχοσωματικών προτσές, άγνοεϊται τόσο πολύ άπ’ έκεινες τίς άντιλήψεις, τότε δέν άξίζουν καί μεγάλη έξέταση. Μόνο κατά­πληξη μπορούμε νά νιώσουμε άπό τό πόσο έπίμονα παραβλέπεται ό πιό σημαντικός παράγοντας. Αύτοί πού υποφέρουν περισσότερο είναι οι τό­σοι πολλοί άσθενεΐς.

Δέν κυκλοφορεί αύτό τό βιβλίο χωρίς νά άνησυχώ σοβαρά, κυρίως έπειδή πολλοί άπό τούς άναγνώστες τής βιβλιογραφίας μας θά υποθέ­σουν ότι τώρα έχει βρεθεί θεραπεία γιά τόν καρκίνο. Δέν πρόκειται καθόλου γι’ αύτό τό θέμα. Είναι άλήθεια ότι τό αίνιγμα τού καρκίνου έχει γίνει τελείως προσιτό μέ τήν άνακάλυψη τής όργονοενέργειας. Είναι ό­μως λάθος νά πιστεύουμε ότι κάθε θύμα τοΰ καρκίνου μπορεί τώρα νά σωθεΐ. Χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά καί συνεργασία πρίν μάθουμε πόση όργονοενέργεια μπορεί νά βοηθήσει σέ συγκεκριμένες περιπτώ­σεις καρκίνου. ‘Αλλά σίγουρα έχει γίνει ή άρχή.

ORGONON – Σεπτέμβρης, 1947 Dr Wilhelm Reich

Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχω, τόσο πιο πολύ αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε θανάσιμο κίνδυνο… Μπορούν να με χτυπήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε.”

Wilhelm Reich, σελίδες ημερολογίου (14 Ιούνη 1947)

…και είχε δίκιο. Ο Πρόλογος είναι από το βιβλίο του μεγάλου Βίλχελμ Ράιχ “ Ἡ Βιοπάθεια του καρκίνου” θα ακολουθήσει σειρά άρθρων του μεγάλου αυτού επιστήμονα που ρίχνει φως σε “αχαρτογράφητες περιοχές” για τα στενά μυαλά των επιστημόνων. Τώρα διαβάζοντας το άρθρο αναρωτιέστε προφανώς τι απέγινε αυτός ο μεγάλος επιστήμονας… μα φυσικά είχε τη κατάληξη που έχουν όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν τον άνθρωπο και πάνε ενάντια στο καταστημένο των φαρμακευτικών εταιριών και των ιατρών υποτελών σε αυτές. Τον δολοφόνησαν και μάλιστα έκαψαν και τα βιβλία του (διάβασε εδώ) απαγορεύοντας τον με νόμο. Ακόμη και σήμερα το βιβλίο του η “Βιοιοπάθεια του καρκίνου” τελεί υπό απαγόρευση στην Αμερική στην Γερμανία και σε όλες τις “πολιτισμένες”χώρες. Μόνο από την καλοπροαίρετη δράση μεμονωμένων ανθρώπων –σε αυτούς βασιζόταν άλλωστε και ο ίδιος- υπάρχει το βιβλίο στα χέρια μας, λύνοντας μας τόσες και τόσες ερωτήσεις.

..και όχι μονάχα τον Ράιχ διάβασε πόση “θερμή υποδοχή” οι εν λόγω φαρμακοβιομηχανίες και οι υποτελείς τους, επέδειξαν στον Dr. Ryke Geerd Hamer Η Κόλαση του Fleury Merogis και ο Dr Ryke Hamer

Όλη η επίθεση και η δυσφήμηση που δέχτηκε από τους ψυχιάτρους και τους επιστήμονες της κακιάς ώρας ήταν όχι για να αποδείξουν πως η «οργόνη του» ήταν καταστρεπτική για τον άνθρωπο, αλλά για να την εξαφανίσουν, με τη δυσφήμιση. Η Οργόνη του Ράιχ όμως, είναι ακόμη εδώ για όποιον θέλει μια καλύτερη ζωή και ένα σώμα υγιές και δυνατό. Είναι η ζωή ενός γνήσιου επιστήμονα που δε δίστασε να πάει κόντρα στο κατεστημένο και στα συμφέροντα της εποχής του, για να ανακαλύψει την αλήθεια πέρα από προκαταλήψεις και δογματισμούς.

Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο πρώτος δυτικός επιστήμονας που κατάφερε να «ξαναανακαλύψει» και να τεκμηριώσει επιστημονικά την ύπαρξη αυτής της λεπτής ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που περιβάλει τα πάντα και που στην Ανατολή ήταν τόσο διαδεδομένη από τα αρχαία χρόνια, ως «Πράνα» στην Ινδία και «Τσι» στην Κίνα.

Οι ανακαλύψεις του άνοιξαν την πόρτα στην εμφάνιση νέων επιστημονικών κλάδων, όπως η Βιοτρονική ή Οργοτρονική. Αυτή είναι η απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε τον επιστήμονα χωρίς να έχει γνώση:«Απαγορεύεται η ταχυδρόμηση μεταξύ πολιτειών βιβλίων που φέρουν τη λέξη οργόνη. Επιπλέον θα καούν σε κλιβάνους όλα τα βιβλία και οι εργασίες του Dr Reich, ενώ ο ίδιος καταδικάζεται σε φυλάκιση». Υπόθεση αρ. 1056, 19 Μαρτίου 1954, Περιφερειακό Δικαστήριο Ηνωμένων Πολιτειών, Πόρτλαντ Μέιν, Δικαστής John D. Kliford Jr

Η απάντηση του Dr Wilhelm Reich: «Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του. Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο, παρά οι νόμοι της μάθησης, δεν μπορούν να την ορίσουν».

Όλες οι προσφυγές απορρίφθηκαν και στις 12 Μάρτη του 1957 – δύο βδομάδες πριν από τα 60ά του γενέθλια – ο Wilhelm Reich φυλακίστηκε προσωρινά στην Ομοσπονδιακή Φυλακή Danbury στο Connecticut. Στις 22 Μάρτη τον μετέφεραν στην Ομοσπονδιακή Φυλακή στο Lewisburg της Pennsylvania. Εκεί πέθανε, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, στις 3 Νοέμβρη του 1957 και κάηκε στο Orgonon. Αυτή είναι η ανταπόδοση των «ανθρωποειδών- ανθρωπάκων» σε έναν αληθινά μεγάλο άνθρωπο. Διάβασε επίσης κι άλλα αποσπάσματα από βιβλία του, αναζήτησε τα μελέτησε τα και δράσε αναλόγως.

Τα Παιδιά του Μέλλοντος

και «Άκου, Κοινέ Ανθρωπάκο» Wilhelm Reich

και Συναισθηματική Έρημος και Ερημωτική Εξέλιξη

Xρονολόγιο των επιστημονικών ανακαλύψεων του Wilhelm Reich

1923-34, Θεωρία του Οργασμού και τεχνικές της Ανάλυσης του Χαρακτήρα

1928-34, Αναπνευστικό μπλοκάρισμα και μυϊκή θωράκιση

1923-34, Σεξοικονομική αυτορύθμιση των πρωτογενών φυσικών ορμών και η διαφορά τους από τις δευτερογενείς, διεστραμένες ορμές

1930-34, Ο ρόλος του παραλογισμού και της ανθρώπινης σεξοικονομίας στη γέννηση της δικτατορίας και όλων των πολιτικών δογμάτω

1934, Το ανακλαστικό του οργασμού

1935-36, Η βιοηλεκτρική φύση της σεξουαλικότητας και του άγχους

1936-39, Οργονοενεργειακές κύστες (βιόντα)

1936-39, Γέννεση των καρκινικών κυττάρων από βιοντική αποσύνθεση ζωϊκών ιστών και η οργάνωση πρωτοζώων από βιοντική αποσύνθεση βρύων και χόρτων

1937, Βάκιλλοι-Τ στους κακοήθεις όγκους

1939, Ανακάλυση της βιοενέργειας (οργονοενέργειας) στα SAPA βιόντα

1940, Ανακάλυψη της ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας

1940, Εφεύρεση του Οργονοσυσσωρευτή

1944, Εφεύρεση του Μετρητή Οργονοενεργειακού Πεδίου

1940-45, Πειραματική οργονοθεραπεία της βιοπάθειας του 

καρκίνου

1945, Πειραματική έρευνα της πρωταρχικής βιογέννεσης (Πείραμα ΧΧ)

1945, Μέθοδος του Οργονομικού Λειτουργισμού

1947, Συγκινησιακή Πανούκλα του ανθρώπου ως μια ασθένεια της βιοενεργειακής του ισορροπίας

1949-50, Οργονομετρικές εξισώσεις

1951, Υπόθεση της κοσμικής υπέρθεσης δύο οργονοενεργειακών ρευμάτων ως βάση δημιουργίας των τυφώνων και των γαλαξιών

1947-51, Αποτελέσματα της οργονοενέργειας κατά της πυρηνικής ακτινοβολίας (Πείραμα Oranur)

1951-1952, Ανακάλυψη της DOR (Θανατηφόρας οργονοενέργειας) και καθορισμός των ιδιοτήτων της, συμπεριλαμβανόμενης και μιας χαρακτηριστικής τοξικότητας (αρρώστεια DOR)

1951-54, Προσδιορισμών του Melanor, Orite, Brownite, Orene· πρώτες προσπάθειες για μια προ-ατομική χημεία

1952-55, Χρήση “αντίστροφου” οργονομικού δυναμικού για την αφαίρεση της DOR από την ατμόσφαιρα, την διάλυση νεφών και τον έλεγχο του καιρού

1954-55, Θεωρία της δημιουργίας ερήμου στη φύση και στον άνθρωπο (συγκινησιακή πανούκλα) και επίδειξη της

αντιστρεψιμότητας (OROP Desert Ea και ο ιατρικός διαλύτης DOR)

1954-55, Θεωρία της αρρώστιας βασισμένη στη συγκέντρωση DOR στους ιστούς

1950-57, Εξισώσεις της βαρύτητας και της αντιβαρύτητας

1951-57, Ανάπτυξη και πρακτική εφαρμογή της Κοινωνικής Ψυχιατρικής

Στη Νέα Υόρκη, στις 23 Αυγούστου του 1956, η FDA επέβλεψε το κάψιμο αρκετών τόνων εκδόσεων του Reich σε έναν κλίβανο σκουπιδιών της πόλης, ανάμεσα στις οποίες ήταν και τίτλοι που έπρεπε με την δικαστική απόφαση μόνο να έχουν απαγορευτεί. Ανάμεσα στα αντικείμενα που κάηκαν ήταν.

Orgone Energy Bulletin (12,189 αντίτυπα)

International Journal of Sex Economy and Orgone Research (6,261 αντίτυπα)

Emotional Plague Versus Orgone Biophysics (2,900 αντίτυπα)

Annals of the Orgone Institute (2,976 αντίτυπα)

The Oranur Experiment (872 αντίτυπα)

Η ανάλυση του χαρακτήρα

Κοσμική Υπέρθεση

Αιθέρας, Θεός και Διάβολος

Άκου Ανθρωπάκο 

Άνθρωποι σε μπελάδες

Η Βιοπάθεια του Καρκίνου

Η Λειτουργία του Οργασμού

Η Μαζική Ψυχολογία του Οργασμού

Η Δολοφονία του Χριστού

Η Σεξουαλική Επανάσταση

Τα Παιδιά του Μέλλοντος

…και μέχρι σήμερα τα βιβλία του Ραιχ στην Αμερική είναι απαγορευμένα. Γιατί να είναι απαγορευμένα, ΧΩΡΙΣ να έχουν κατάλληλα μελετηθεί ΠΡΙΝ απορριφθούν; Γιατί άραγε;

Πηγή: http://www.terrapapers.com/