Ο Robbins των Δασών και της Ψυχεδέλειας

Επιμ. Λίαμ Ο. Πέρντον – Μπιφ Τόρεϊ

H αναζήτηση του πόνου θεωρείται όχι μόνο αξιέπαινη αλλά και ηρωική, ενώ η αναζήτηση της χαράς θεωρείται άνευ σημασίας. Αυτή η στάση μού φαίνεται σχεδόν παράφρων. Γιατί υπάρχει μεγαλύτερη αξία στον πόνο από ό,τι στη χαρά; Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πόνος, ο θυμός και η ματαίωση δεν μπορούν να μας διαμορφώσουν ή ότι δεν πρέπει να τα αναζητούμε· απλώς θέλω να ρωτήσω γιατί αυτά τα συναισθήματα πρέπει να αναζητιούνται ενώ η χαρά αποκλείεται. 

Αυτό εν μέρει οφείλεται σε μια επικρατούσα αίσθηση, ιδιαίτερα στους ακαδημαϊκούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, ότι απλούστατα δεν είναι της μόδας να είσαι θετικός απέναντι στη ζωή. Μερικοί κριτικοί προτιμούν βιβλία που αντικατοπτρίζουν τις δικές τους νευρώσεις, τη δική τους δυστυχισμένη ζωή. [σ. 99]

Τρελή Σοφία

"Η πρώτη επαφή μου με τον όρο αυτό έγινε μέσα από τα βιβλία του Tom Robbins και συνεχίστηκε με την ενασχόληση μου με την θεραπεία gestalt. Πάντα με εντυπωσίαζε η έννοια της εξέλιξης χωρίς όμως να χάνεται το ανθρώπινο στοιχειό."

Η έννοια της «τρελής σοφίας», η υπερβατική κατάσταση στην οποία το άτομο αφυπνίζεται και κατακτά την πνευματική φώτιση, όσο αντιφατική και αν ακούγεται, δεν είναι καθόλου άγνωστη στο χώρο του εσωτερισμού. Από τη διονυσιακή «θεία μανία» στην οποία αναφέρεται ο Πλάτωνας μέχρι την παράδοση των Σαλών στην ασκητική της ορθοδοξίας, μπορεί κανείς να συναντήσει πολλά παραδείγματα τέτοιων φωτισμένων περιπτώσεων.

Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών-Ομιλία

Θα είμαι σύντομη διότι έχουμε πολλούς και σημαντικούς ομιλητές σήμερα.

Ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα εδώ είναι η εμπιστοσύνη που μου έχει δείξει το Σ.Υ.Δ., η πρόεδρος και τα μελή της οι οποίοι με τίμησαν με το να με επιλέξουν για να προσφέρω ψυχολογική υποστήριξη σε αυτή την ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων η οποία αντιμετωπίζει καθημερινά πολλές και δύσκολες προκλήσεις. Όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το σωματείο είχα την πεποίθηση ότι τα βασικά θέματα που απασχολούν τα Διεμφυλικά άτομα συσχετίζονται κατά κύριο λόγο με την ταυτότητα φύλου και την ασυμφωνία του κοινωνικού με το βιολογικό φύλο. 

Πίστευα ότι οι συζητήσεις μας θα εστίαζαν κυρίως σε θέματα ορμονοθεραπείας και επαναπροσδιορισμού του φύλου ή ίσως να περιστρέφονταν γύρω από το θέμα της πορνείας που απασχολεί ιδιαίτερα την Τρανς κοινότητα. Αλλά η θεωρητική εικόνα που αποκτά κάποιος διαβάζοντας βιβλία, έρευνες και εργασίες απέχει αρκετά από την πραγματικότητα. 

Το μηδέν σαν πέρασμα

 Όπως ο υλισμός με όλες τις μορφές του − την επιστημονική, την οικονομική, την ψυχολογική − σάρωσε ευτυχώς τη στείρα σπιριτουαλιστική ρητορική προτού να εισαγάγει κι αυτός με τη σειρά του ένα νέο βερμπαλισμό, έτσι και οι φιλοσοφίες του μηδενός είναι στην ουσία είναι καλό αντίδοτο στα γούστα της αστικής σκέψης, στη βλακώδη αισιοδοξία της, στον απατηλό ιδεαλισμό της και στη θετικιστική ισοπέδωση του πραγματικού που την χαρακτηρίζει. Ο ίλιγγος του μηδενός είναι μια καλή πνευματική θεραπεία για τον μικροαστό με την υπερβολική του αυτοπεποίθηση. […]