GENDER EXPLORATORY THERAPY: ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΦΥΛΟΜΕΤΑΒΑΣΗ ή ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΕΝΟ CONVERSION THERAPY;

 γράφει η Parvy Palmou

    Η έννοια της διερευνητικής θεραπείας για το φύλο, Gender Exploratory Therapy (GET) έχει ξεκινήσει σημαντική συζήτηση στη σφαίρα της υγειονομικής περίθαλψης των τρανς προσώπων. Ο στόχος αυτού του τύπου θεραπείας είναι να διερευνήσει τις υποκείμενες αιτίες της δυσφορίας φύλου (χρησιμοποιούν μόνο αυτή την ψυχιατρικοποιήμενη ταμπέλα και όχι την ασυμφωνία φύλου βάσει των καλών πρακτικών) ή της τρανς κατάστασης ενός ατόμου. Έχει λάβει μικτές κριτικές από διάφορους οργανισμούς και επαγγελματίες.

    Κατά την προσωπική μου άποψη αυτή η μορφή θεραπείας παρουσιάζεται ξαφνικά ως κάτι το καινούργιο ενώ αυτό συνέβαινε τόσα χρόνια μέχρι να περάσουν οι νόμοι της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου και ξέρουμε εμπειρικά ότι η καθυστέρηση της μετάβασης όχι μόνο είναι κακοποιητική αλλα μπορεί να αποβεί και μοιραία. Η καθυστέρηση της μετάβασης χωρίς να συντρέχει πολύ σοβαρός ψυχιατρικός λόγος είναι κακοποίηση. Αυτή η θεωρία πατάει σε κάποια άτομα που είναι detransitioners αποφάσισαν δηλαδή να αντιστρέψουν την μετάβαση τους, κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο. Εγώ από το 1997 έχω δει 2 περιστατικά και το ένα είχε πολύ βαρύ ψυχιατρικό ιστορικό και το άλλο δεν είχε εξ αρχής αυτοπροσδιοριστεί ως τρανς αλλά έπαιζε στο φάσμα του cross dressing. Οι ακροδεξιές και συντηρητικές κυβερνήσεις, η alt-right, το anti-gender και anti-trans κίνημα και οι TERFS, πατάνε σε τέτοιες ιστορίες ρίχνοντας τους πολύ δημοσιότητα ώστε να αφαιρέσουν το δικαίωμα του αυτό-προσδιορισμού στα τρανς και φυλοδιαφορετικά πρόσωπα. Στην Αγγλία του Ρίσι Σούνακ, αυτή η μέθοδος πλασάρεται ως ιδανική και όπως πάντα κάνει η ακροδεξιά για να ελέγξει και επηρεάσει τις μάζες, χρησιμοποιεί τα πρόσωπα στην εφηβεία και το “κάλο της υγείας τους”. Τα ίδια πρόσωπα δηλαδή που αυτές οι κακοποιητικές πρακτικές εδώ και χρόνια τα οδηγούν στην αυτοκτονία. Μέχρι πρόσφατα αυτού του είδους οι θεραπεία στην Ελλάδα δεν είχε εκπροσώπους, τώρα πλέον δυστυχώς έχει.

Η Gender Dysphoria Alliance και άλλοι υποστηρικτές του GET υποστηρίζουν ότι η θεραπεία δεν είναι συγκρίσιμη με τη “θεραπεία” μεταστροφής. Τονίζουν ότι δεν υπάρχει ηθική αντίρρηση για την εμπειρία του πελάτη και ότι το θεμέλιο του GET είναι η έννοια της δυσφορίας του φύλου ως ψυχιατρικής νόσου με πολυάριθμες αναπτυξιακές οδούς. Στόχος του είναι να υποστηρίξει τους “πελάτες” στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, βοηθώντας τους να κατανοήσουν την εμπειρία του φύλου τους από ψυχολογική σκοπιά και χωρίς να χρησιμοποιούν καταναγκασμό. Η στρατηγική θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει μια σημαντική αλλαγή από τις δύο προηγούμενες μεθόδους που στόχευε στην πρόληψη της ταχείας διάγνωσης ενός παιδιού ως τρανς, της πρακτικής “μη συμμορφούμενης” με το φύλο συμπεριφοράς και της πεποίθησης ότι οι ιατρικές θεραπείες είναι η μόνη επιλογή. Οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι η ανακριβής απεικόνιση του GET ως επιζήμια είναι το αποτέλεσμα αδικαιολόγητων ανησυχιών και παρανοήσεων.

Μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση για τις δυσκολίες που σχετίζονται με το φύλο υποστηρίζεται επίσης από το Therapy First, μια επαγγελματική ένωση θεραπευτών ψυχικής υγείας. Προτείνουν μια στρατηγική για ολόκληρο το άτομο και ψυχολογική υποστήριξη ως τις καλύτερες αρχικές θεραπείες για τη δυσφορία του φύλου. Η κύρια εστίασή τους έγκειται στην παροχή βασισμένων σε στοιχεία και συμπονετικών εργαλείων. Παρέχουν επίσης υποστήριξη σε άτομα που μπορεί να βιώνουν λύπη ή θλίψη που σχετίζεται με ιατρικές μεταβάσεις.

Απόσπασμα απο το άρθρο: Interrogating Gender-Exploratory Therapy, Florence Ashley:

    Οι πρακτικές μεταστροφής έχουν από καιρό συσχετίσει την έλξη του ιδίου φύλου με παθολογικά αίτια, εστιάζοντας συχνά στο παιδικό τραύμα και τη σεξουαλική επίθεση (π.χ. Nicolosi & Nicolosi, 2002). Άλλες προτεινόμενες αιτίες περιλαμβάνουν τη δυναμική της οικογένειας, τις διαταραγμένες σχέσεις με τη θηλυκότητα και τον ανδρισμό, τη συνυπάρχουσα ψυχική ασθένεια, την κοινωνική επιροή και τις ασυνείδητες ορμές. Ο επιζών Peter Gajdics εξήγησε πώς ο θεραπευτής του προσπάθησε να απεικονίσει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ως υποπροϊόν τραύματος, λέγοντάς του ότι:

Το ιστορικό παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είχε δημιουργήσει μια ψεύτικη ομοφυλοφιλική ταυτότητα και έτσι ο στόχος της θεραπείας μου θα ήταν να θεραπεύσω παλιό τραύμα προκειμένου, όπως είπε, να διορθώσω το λάθος του σεξουαλικού μου προσανατολισμού και να επιστρέψω στην έμφυτη ετεροφυλοφιλία μου.(Βουλή των Κοινοτήτων του Καναδά, 2020, Gajdics, 2017).

Οι υποστηρικτές των πρακτικών μεταστροφής τις αντιπαραθέτουν με τις κυρίαρχες πρακτικές που προωθούν την επιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού, τον οποίο περιγράφουν ως πολιτικά υποκινούμενο και ιδεολογικά κατασκευασμένο:

Ένας 16χρονος νεαρός μπήκε στο γραφείο μου, ανησυχώντας μήπως ήταν ομοφυλόφιλος. Του είπα ότι αν ήταν, θα μπορούσε να επιλέξει την Ομοφυλοφιλική Θεραπευτική Θεραπεία ή θα μπορούσε να επιδιώξει να ξεφύγει από την ομοφυλοφιλία. . . . Ο νεαρός είχε μπερδευτεί από τη λαϊκή ρητορική που υποθέτει ότι αν είσαι ομοφυλόφιλος, τότε η μόνη ειλικρινής απάντηση είναι να ζήσεις την ομοφυλοφιλική ταυτότητα. Πιστεύοντας αυτό, ξαφνιάστηκε όταν άκουσε ότι υπάρχουν άντρες που από την πληρότητα της ταυτότητάς τους επιλέγουν έναν διαφορετικό αγώνα. . . . Το επάγγελμα της ψυχικής υγείας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την παραμέληση του μη ομοφυλόφιλου. Στην προσπάθειά της να υποστηρίξει την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων, απώθησε τον άλλο πληθυσμό (Nicolosi, 1991, σελ. 4–6).

Το απόσπασμα έχει μια εντυπωσιακή ομοιότητα με την αφήγηση που περιβάλλει την διερευνητική θεραπεία φύλου, η οποία περιλαμβάνει ισχυρισμούς ότι «οι τρανς ακτιβιστές θέλουν να φιμώσουν τους detranstioners ή να αρνηθούν την ύπαρξή τους» και απεικονίζει τη φροντίδα που επιβεβαιώνει το φύλο ως «υπερδιόρθωση» που «σπρώχνεται από ακτιβιστές». (Edwards-Leeper & Anderson, 2021). Οι υποστηρικτές της διερευνητικής θεραπείας φύλου απεικονίζουν τους κλινικούς ιατρούς να «φοβούνται ότι οι ντόπιοι συνάδελφοί τους και οι πηγές παραπομπής τους θεωρούν τρανσφοβικούς φανατικούς αν συμμετέχουν σε θεραπεία διερεύνησης φύλου», (Edwards-Leeper & Anderson, 2021) το ίδιο έκανε και ο Joseph Nicolosi, ισχυρίζεται ότι «η σεξουαλική επανάσταση και τα κινήματα για τα «δικαιώματα» -πολιτικά δικαιώματα, δικαιώματα μειονοτήτων, φεμινιστικά δικαιώματα- έχουν οδηγήσει σε εκφοβιστική επίδραση στην ψυχολογία» (Nicolosi, 1991, σ. 9).

Παρόμοια συνθήκη με την παραπάνω ισχύει και για την ταυτότητα και έκφραση φύλου.

    Η κριτική στην GET θεραπεια υποστηρίζει ότι είναι παρόμοια με τις τεχνικές “θεραπείας” μεταστροφής και μπορεί ακόμη και να είναι επικίνδυνη. Τα υλικά(πρωτόκολλα θεραπείας)αποκτήθηκαν από ερευνητές του Trans Safety Network από το NHS στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι οδηγίες στη διερευνητική θεραπεία φύλου, η οποία αποκάλυψε ότι η θεραπεία διερευνά συχνά «εναλλακτικές αιτίες» της δυσφορίας φύλου ενός ατόμου, όπως καταστάσεις ψυχικής υγείας ή κοινωνική επιρροή, και τις χρησιμοποιεί ως δικαιολογίες για την καθυστέρηση της μετάβασης. Λόγω του γεγονότος ότι ωθεί τους τρανς εφήβους σε μη αναστρέψιμη εφηβεία και καθυστερεί τη μετάβασή τους, αυτή η στρατηγική μπορεί να τους προκαλέσει άσκοπο πόνο και κακοποίηση. Επιπλέον, οι επικριτές επισημαίνουν ότι η αποτροπή της κοινωνικής μετάβασης στους τρανς νέους - μια θέση που υποστηρίζεται από πολλά υλικά της θεραπείας GET - μπορεί να είναι επικίνδυνη δεδομένου ότι ο αυτοτραυματισμός και οι αυτοκτονικές σκέψεις των τρανς νέων έχουν αποδειχθεί ότι μειώνονται πολύ με την παρουσία φροντίδας που επιβεβαιώνει το φύλο. Η αυξανόμενη επιρροή του GET στην πολιτική υγείας έχει εντείνει τη διαμάχη γύρω από αυτό. Για παράδειγμα, η πολιτεία της Φλόριντα επέλεξε να αποκλείσει την ιατρική περίθαλψη που επιβεβαιώνει το φύλο από την κάλυψη του Medicaid, αναφέροντας τη διερευνητική θεραπεία φύλου ως εναλλακτική θεραπευτική επιλογή για τη δυσφορία του φύλου. Πολλές ιατρικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής και της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας, είναι κατά των στρατηγικών «περιμένετε και βλέπουμε» που αναβάλλουν ή απορρίπτουν τη μετάβαση. Αυτή η απόφαση και άλλες παρόμοιας φύσης θεωρούνται ως μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης σχετικά με τη βέλτιστη προσέγγιση στην υγειονομική περίθαλψη των τρανς προσώπων.

    Στην Ελλάδα υπάρχει ο ημιτελής μα σημαντικός νόμος για το Conversion Therapy, χρειάζεται όμως περαιτέρω παρέμβαση και κατεύθυνση σε πρακτικό επίπεδο για το πως χειριζόμαστε ένα τέτοιο περιστατικό και πως ουσιαστικά το αποδεικνύουμε σε περίπτωση που δεν υπάρχει καταγγελία, ιδιαίτερα αν το πρόσωπο είναι ανήλικο, δεν αντιλαμβάνεται τι του συμβαινει και η οικογένεια συμφωνεί με την «θεραπεια».

*στο συγκεκριμένο άρθρο ό όρος τρανς χρησιμοποιείτε ως όρος ομπρέλα και συμπεριλαμβάνει όλα τα φυλοδιαφορετικά πρόσωπα που έχουν ανάγκη για μετάβαση.

#GenderExploratory #ConversionTherapy #LGBTQI #Transgender #ΠάρβηΠάλμου

References:

Ashley, F. (2023). Interrogating Gender-Exploratory Therapy. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10018052/...

Gender Dysphoria Alliance. (n.d.). Gender Exploratory Therapy (GET). Retrieved from https://www.genderdysphoriaalliance.com/.../gender...

Therapy First. (n.d.). Therapy First: Psychotherapy as First-Line Treatment for Gender Dysphoria. Retrieved from https://www.therapyfirst.org/

Xtra Magazine. (n.d.). Unpacking ‘gender exploratory therapy,’ a new form of conversion therapy. Retrieved from https://xtramagazine.com/.../gender-exploratory-therapy...

All reactions:

2You and Νικόλαος