Το α-τόπημα της απόλαυσης

Το διαβάσαμε στο: http://www.lesandmore.gr/

«Υπάρχει εδώ μια τρύπα, και αυτή η τρύπα ονομάζεται Άλλος».

Jacques Lacan

Το λακανικό υποκείμενο είναι ένα «λεξιακό» υποκείμενο, ένα υποκείμενο που υπό-μένει στον απορημένο τόπο των απευθύνσεών του, σ' αυτόν δηλαδή τον τόπο του Άλλου. Ένα ομιλιακό συμβάν που συγκροτεί την αναφορική του υπόσταση στη συχνότητα αυτών των απευθύνσεων, αυτής της ψυχικής του εκπομπής.

Ο Άλλος, αναγνωρίζεται στην ανάδυση αυτού του γλωσσικού διαστήματος, που συγκροτεί και τον ορίζοντα της επιθυμίας. Το υποκείμενο έτσι του ασυνειδήτου είναι ένα αναφορικό υποκείμενο, μία «υπόθεση» διέγερσης σημαινόντων. Ένα γλωσσικό περιβάλλον που εκπέμπει διαρκώς τα σινιάλα του, τις υποκείμενες θέσεις του. Η σεξουαλική σχέση οργανώνεται έτσι μέσα σ' αυτό το καθεστώς της γλώσσας, κάτω από την δυνατή κυριαρχία των σημαινόντων της: του φύλου του άντρα και του φύλου της γυναίκας. Θα είναι μάλιστα κι αυτή η έμφυλη θέση του υποκειμένου που θα προδιαγράψει και το κύριο σημαίνον του Άλλου. Η (αδύνατη) ενότητα μαζί του θα δοκιμάζεται πάντα σ' αυτό το πεδίο της γλώσσας. 

Become your dream! Η ανάλυση των ονείρων στη θεραπεία Gestalt.

Γίνε το όνειρο σου! Δώσε του μορφή!

Προσκαλεί το θεραπευόμενο ο θεραπευτής της Gestalt. 
Η Φροϋδική θεωρία εισήγαγε την έννοια του ασυνειδήτου καθώς και του υποσυνείδητου, και μας έδωσε την πληροφορία ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου το υποσυνείδητο σκέπτεται με σύμβολα. Η ανάλυση των ονειρικών συμβόλων μπορεί να μας προσφέρει πρόσβαση στις βαθύτερες επιθυμίες μας και να μας βοηθήσει να επεξεργαστούμε τις πληροφορίες που λάβαμε κατά τη διάρκεια της μέρας.

Ο Frederick Perls*,  ιδρυτής της θεραπείας Gestalt, υποστήριζε ότι τα όνειρα εμπεριέχουν τα κομμάτια του εαυτού τα όποια έχουν απορριφτεί. Αντίθετα με τον Freud, ο οποίος συνήθιζε να χρησιμοποιεί συγκεκριμένες αναλύσεις στα σύμβολα των ονείρων ανεξάρτητα με το ποιος ονειρευόταν*. Ο Perls πίστευε ότι ο κάθε χαρακτήρας και το κάθε αντικείμενο μέσα στο όνειρο συμβολίζει πλευρές του εαυτού του θεραπευόμενου. Είχε υιοθετήσει δηλαδή μια πιο πρωσοποκεντρική οπτική γωνία απορρίπτοντας την ιδέα ότι τα όνειρα είναι μέρος μιας παγκόσμιας γλώσσας ή συλλογικού ασυνειδήτου όπως υποστήριζε ο Karl Jung.

Τα όνειρα διώχνουν τις επώδυνες αναμνήσεις

Τα όνειρα διώχνουν τις επώδυνες αναμνήσεις: Μειώνουν τη δραστηριότητα στην αμυγδαλή του εγκεφάλου που συνδέεται με το συναίσθημα. Τα όνειρα δρουν ψυχοθεραπευτικά καθώς μπορούν να «απαλύνουν» τις επώδυνες αναμνήσεις, σύμφωνα με νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Current Biology».

Φως στα μυστικά του ύπνου

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τη μέθοδο της μαγνητικής τομογραφίας προκειμένου να ρίξουν περισσότερο φως στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις αναμνήσεις δυσάρεστων ή τραυματικών γεγονότων κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Έδειξαν σε 35 εθελοντές 150 εικόνες που είχαν ως στόχο να προκαλέσουν έντονα και επώδυνα συναισθήματα. Στη συνέχεια επέτρεψαν στους μισούς από τους εθελοντές να κοιμηθούν τη νύχτα ενώ στους υπόλοιπους όχι. Μετά από κάποιες ώρες επανέλαβαν τη διαδικασία με τις εικόνες ενώ οι εθελοντές υποβάλλονταν σε μαγνητική τομογραφία προκειμένου να καταγραφεί η ροή του αίματος στον εγκέφαλό τους.

«Τι…είναι…αυτό;» «τι…είσαι…εσύ;» «Συγνώμη… νόμιζα ότι είσαστε….»

Kώστας Γιαννακόπουλος

«Τι...είναι...αυτό;» «τι...είσαι...εσύ;» «Συγνώμη... νόμιζα ότι είσαστε....» είναι οι κλασσικές ερωτήσεις απορίας που συνοδεύονται από αισθήματα αμηχανίας/σύγχυσης, δυσανεξίας, επιθετικότητας αλλά και φόβου όταν αντικρίζουμε κάποιον ή κάποιους τους οποίους δεν μπορούμε να εντάξουμε στις πολιτισμικά διανοητές κατηγορίες του φύλου και της σεξουαλικότητας.

Στην περίπτωση της πρώτης συνάντησης, θέασης κάποιου ή κάποιας τον/την οποίο/α δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε/ταξινομήσουμε ούτε ως άνδρα ούτε ως γυναίκα η χρονική αυτή στιγμή είναι η στιγμή μιας «προσωρινής αναστολής του φύλου» όπως λέει η ανθρωπολόγος Kath Weston, το χρονικό αυτό κενό όταν ο άλλος μπορεί να γίνει άφυλος δηλαδή μη αναγνωρίσιμος ως «άνδρας» ή «γυναίκα» αλλά και ως «αδελφή», «γκέι», «λεσβία», «τραβεστί».

Σε ένα κείμενό της το οποίο περιέχεται στο βιβλίο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ξε-κάνοντας το φύλο» (Undoing gender), η φιλόσοφος Judith Butler αναφερόμενη στην πολιτική σημασία των drag, butch, femme, transgender (διεμφυλικού), transsexual (διαφυλικού) προσώπων παρατηρεί ότι τα πρόσωπα αυτά μας δείχνουν πώς οι κανονικότητες/νόρμες που ρυθμίζουν τις σύγχρονες εννοιολογήσεις της πραγματικότητας μπορούν να αμφισβητηθούν και πως νέες μορφές πραγματικότητας μπορούν να καθιερωθούν. Ακόμη και στις σύγχρονες συνθήκες της οικονομικής κρίσης, η δυνατότητα αυτή δεν αποτελεί μια πολυτέλεια αλλά είναι τόσο σημαντική/αναγκαία όσο το ψωμί.